Geschreven 14 mei 2024

Deze ochtend verliet ik Budapest, altijd hectisch om de stad uit te fietsen. Een stad is druk, veel verkeer, je moet opletten waar je links en rechts moet. Stoplichten al dat gedoe. Fietsen door grote steden is niet mijn ding. Helemaal niet wanneer je overdag in totale rust fietst en in een keer de hectiek binnen rijd. Leuk om te bezoeken, maar om doorheen te fietsen mindâh. Na drie kwartier was ik vanaf de AirBnB de stad uit, en weer terrecht gekomen op de fietsroute. 

Ik zag een klein supermarktje en besloot wat eten in te slaan voor de dag. Het was warm en ik zag een lekker flessie koud staan met zoetigheid erin. Ik dacht topppp, gooi ik die achterover voor wat energie. Na 3/4 gretige slokken vond ik de smaak toch nog al intens. Na wat beter de verpakking te inspecteren bleek dat ik pure limonade aan het binnenharken was... Ahja, suikerbommetje op de vroege ochtend alvorens de fietstocht moet kunnen ja toch. Na wat aanmengen met water zette ik mijn fietsreis voort.

Na een uurtje trappen zag ik een andere fietser een pauze houden. Cansu, een jonge dame uit Duitsland, onderweg naar Cappadocia (Turkije). Om daar het ambacht te leren van pottenbakker. We raakte aan de babbel en besloten een stukkie samen op te fietsen. Een paar meter verder troffen we Jason, eveneens een Duitser (die gasten zijn overal...) en we zijn samen deze dag opgetrokken. Later deze dag hebben we een mooi plekkie gevonden voor onze tent. En toen deze net stond kwam er een bewaker van het terein stevig op ons af lopen. Met behulp van Google Translate kwamen we erachter dat hij het prima vond dat we op het terein stonden, en vertelde hij waar de sensor voor de camera en het licht hing, zodat wij rustig konden staan zonder dat er een alarm af ging. 

De dag erna verliet ik Cansu en Jason weer om wat meters te maken. Ik had mijn pijlen op Bosnie gezet. En zij gingen beiden richting Servie en Bulgarije. Dit was een heerlijk fietsdagje met aardig wat meters, en ik kon een mooie slaapplek vinden naast het water. De koning te rijk! De ochtend erna fietste ik verder, later op de dag trof ik meermaals een gozer op een racefiets. We kruisden telkens elkaar tijdens de breaks. Op een gegeven moment kwam hij naast mij fietsen. Tibor was zijn naam, en hij vroeg waar ik heen ging. Tibor is een Hongaar die graag een dag vrij neemt om een mooie fietstocht te maken, en zo deed hij ook vandaag. Hij vertelde me over de geschiedenis van de dorpen waar we doorheen fietste. Na afloop heb ik hem getrakteerd op een biertje als bedank voor zijn 'gids' zijn. 2 biertjes voor 1,50. Daar kan je nog es een rondje voor geven.

Na het terasje besloot ik een camping te zoeken in de buurt om even een wat op te frissen. De dag erna fietste ik Kroatie in. Een prima ritje, niet veel bijzonders. In de loop van de middag begon het wat koud te worden en te regenen. Ik was op zoek naar een slaapplek, had wat mensen gevraagd of ik mijn tentje in hun tuin mocht zetten maar te vergeefs. Ik besloot een cafetje in te duiken om wat op te warmen en te zoeken naar een spot. Ik raakte aan de babbel met de barman en hij vertelde me dat aan de overkant een kerkje stond, waar ook de priester woont. Als ik daar aanklop mag ik vast mijn tentje neerzetten zei hij. Na een avondje in dit cafe te zitten, waar overigens iedereen me drankjes bij de vleet aanbood en probeerde in steenkolen engels een gesprekkie aan te knopen, besloot ik naar de priester te gaan. De barman vertelde me dat ik me geen zorgen moest maken omdat ik ouder was dan 13. Enfin, dat terzijde. Ik ging naar de priester toe, maar kreeg geen gehoor, ik besloot een beetje in de schaduw van de kerk te gaan staan, en de ochtend erna vroeg te vertrekken. Zo gezegd zo gediggediedaan.

De dag erna was het tijd om Bosnië te gaan, rond half 8 fietste ik weg en ik vertrok met zeer dichte mist, ik zag geen hand voor ogen. Prachtig mysterieus. Ik trapte door en kwam bij de grens aan. Het eerste wat ik moest regelen was een simkaart, om internet te hebben zodat ik mijn route kon uitstippelen.

Na de douane was er een tankstation en ik kon daar voor 2,50 een simkaartje kopen met 40GB aan data. Helllooooo Balkan! Iedereen rookt binnen, het bestaat nog! Gepaard met mijn simkaart trok ik verder. Bosnië raakte mij anders dan de andere landen. Bosnië is prachtig! De natuur, de bergen, de wegen. Alles raakte me. Ennnn natuurlijk ook de Balkan doggies. De eerste 20 minuten in Bosnië heb ik 4x honden achter me aan gehad. Hier zitten ze niet in een tuin achter een hek, maar wachten midden op straat totdat er vermoeide fietsers langskomen om ze even een adrenaline boost te geven. Dat is ze gelukt. Er waren geen campings op de route die ik nam in Bosnie en besloot eens te kijken wat een appartementje kost. (Ik moest mijn kleren immers weer eens wassen, en wou graag meer van het land zien). Ik vond een appartementje voor 20 euro voor een nacht in Doboj. (Zelfde prijs als een gemiddelde camping in Duitsland, dus prrrrima). Ik had gekozen om iets eerder aan te komen, zodat ik een halve dag fietsen en een halve dag voor rust had. De dag daarna zou mijn rustdag worden. Ik heb een wasje kunnen doen en wat kunnen relaxen. 

Daarna fietste ik door naar Zenica. Een staalstad. Deze dag heb ik gebruikt om wat uit te rusten en wat van de stad te bekijken. Ik belande in een opening van een Islamitische wijk. Er waren sprekers uit Saudie Arabie, en allerlei belangrijke mensen die hun woordje gingen doen. Ik raakte in contact met een jonge gozer en die vertaalde alle speeches voor mij. Hij vertelde mij dat dit een belangrijk moment was voor de stad en de bevolking. 

Na wat wegfikken in de zon onderwijl het luisteren naar de speeches liep ik terug om mijn fiets een grote schoonmaak beurt te geven. Heerlijk voelt dat, als alles weer shiney en fresh is! Deze nacht kon ik lastig in slaap komen, er kwam een vreemd gevoel van angst over me heen. Na de aanvaringen met de honden, en de dag ervoor een wild-zwijn achter me aan te hebben gehad, spookte dit alles door mijn hoofd.

De dag erna stapte ik voor het eerst met wat zenuwen op de fiets. Niet wetend of ik weer aangevallen zou worden door honden. Ik merkte dat mijn focus lag op elk detail een paar meter voor me. Is dat een hond? Een paar meter dichterbij bleek dit dan een plastic zakje of andere rotzooi te zijn. Het lukte gelukkig om mijn hoofd te verzetten en weer te genieten van het landschap. Deze dag begon met een grote klim. 10KM in lengte, 1400+ meter in de hoogte. Hier heb ik ongeveer 1,5 uur over gedaan met wat tussenstops. Daarna, werkelijk waar de prachtigste afdaling van heel de tocht gehad. 20KM naar beneden zonder maar 1 keer te hoeven trappen. Prachtig door de bergen en op een weg waar bijna geen auto's waren. Deze 20KM duurde helaas wat korter dan de klim omhoog. Maar wauuuuwww, wat was dit mooi!

Twee duitsers die ik eerder had ontmoet heb ik mijn idee over Bosnie verteld, zij hebben besloten mijn route te volgen, en fietste twee dagen voor mij uit. Elke dag gaven zij mij updates over welke wegen goed waren, en welke ik beter kon vermijden. Ook vertelde ze mij dat ze naar een prachtig meer waren gegaan. Rama Lake in Šćit. Dit is echt een paradijs op aarde! Er was een klein camper plekkie en ik vroeg de eigennaar of ik mijn tentje kon opgooien. Dat mocht. Hij bood me een biertje aan, en kwam ten tonele met allerlei hapjes. Broodplankjes, kazen, van alles wat. Hij gaf me nog meer bier en schnaps. Wat een gastvrijheid! Ik vertelde dat het al laat werd, en ik mijn tentje wou op gaan zetten voordat het donker werd. De eigennaaresse vertelde me toen dat ik haar moest volgen, ze gaf me sleutels van een appartement wat op hun terein stond en mocht daar lekker in een bedje tukken. Superrrr!

Hierna weer vroeg vertrokken voor de laatste dag alweer in Bosnië, dit was een laaaaaanngeeee dag. Ik had de hele dag gefietst en kon geen goede plek vinden om mijn tentje op te gooien. In de planning stond vandaag om 90KM te trappen en dan wat te zoeken. Uiteindelijk zijn dit er 150 geworden en was ik weer terug in Kroatie. De laatste twee uur heb ik in het donker gefietst. Dit koste aardig wat energie. Het begon koud te worden, het begon te regenen. Ik was moe, maar moest door omdat ik nergens een goede plek kon vinden. Ik heb geen voor en achterlicht (jaaaa I knowww... moet dit fixen). Maar op een provinciale weg door de bergen trappen in het donker zonder licht en met wat regen is niet helemaal je van het. Rond half 10 zag ik een bordje camping langs de weg en besloot hier naartoe te gaan. Foiiii ze hadden nog een plekkie, perrrfect! 

In Kroatie wou ik naar Dubrovnik gaan, maar er waren twee opties. Eentje langs de weg, de ander met een ferry naar een eiland en daar rondgluren. Ik koos voor het laatste. De website vertelde me dat de ferry om 12u ging, dus ik kon rustig aan doen. De camping was immers 5 min van de ferry vandaan. Eenmaal daar aangekomen bleek deze pas om 14:15 te gaan. De ferry zou er een uur over doen, dus dit gooide wat roet in het eten van mijn planning. Maar de zon scheen, en alles was gucci! Eenmaal aan de overkant zag ik een andere fietser, ik liep naar hem toe en ontmoette Yannis, een jonge gast van 19 die van Berlijn naar Athene aan het fietsen was. Zijn ouders wonen daar en hij ging op bezoek. We fietste samen het eiland door. Wat was dit prachtig!

Heel veel klimmen, maar echt hemels! We vonden een plek om onze tent neer te plaatsen, naast de zee. De dag erna zijn we dan ook na het wakker worden om 06:30 de zee in gedoken als ochtend duik, goddelijk!

We fietste richting Dubrovnik, en besloten een pizzatje te eten. We waren aardig nat geregend en hongerig. Na de pizza fietste we een stukkie door naar een camping achter Dubrovnik. Op deze plek heb ik een rustdagje genomen om even bij te komen van het klimmen in Bosnie afgelopen dagen. Yannis fietste door richting Athene.

Deze dag heb ik lekker langs de zee gewandeld, het fietsje weer nagelopen en schoongemaakt, mijn slaapzak even laten luchten (nodig!) en de route voor de komende dagen uitgestippeld.

Bedankt voor het lezen van deze blog lieve mensennnn, wordt vervolgd!