Geschreven 3 juni 2024

Pohhhhhhhwwww, ik ben dit schrijvende in met een temperatuurtje van maar liefst 34 graden. Gelukkig in de schaduw, maar alsnog zwetende als een otter. Beginnen wil ik, met jullie bedanken. Voor alle ontzettend lieve berichten, de tips, het regelen van hookups, het supporten voor een bakkie pleur of een ijskoude kletsah, het meedenken en wat dan niet al. Ik kan dit oprecht enorm waarderen, het doet me deugd te horen dat jullie mee genieten! Thanks <3!

Ik ga terug in mijn herinneringen naar week 6. Thessaloniki, of hoe de locals het zeggen Tsaloniekie (fonetisch). Of hoe ik het zeg, Thessanoliekie... jaaa beetje struikelwoordje... althans voor mij.

Nadat ik van Kevin afscheid had genomen fietste ik door naar de AirBnB. Samen met Cansu (spreek je dan weer fonetisch uit als Djansoe) hadden we deze geboekt, om zo gezamelijk de kosten te dekken. Cansu had ik een paar weken geleden vlak na Boedapest ontmoet, en zoals dat gaat met fietsers, blijf je wat in contact. Helemaal als je dezelfde richting in gaat. Ik moest net zo'n pro worden als Kevin, dus had mijn ogen op een Outdoor store gezet in de stad en daarbij wou ik ook mijn fiets laten checken. Cansu had eveneens in de planning om de fiets te laten nalopen en wat uit te rusten. En zo geschiedde.

Eenmaal aangekomen dropte ik mijn spullen en liepen we naar de outdoor store. Ik wou net zo'n Primus Gas setje als Kevin (Cansu rockt deze overigens ook, shoutout naar iedereen die hier ook onderdeel in is), en ik wou een groter bord, want van een klein schaaltje eten is niet zo relaxt na een dag fietsen, fucking 3 keer noodles klaarmaken weejewel, niet nodig. Enfin, outdoor store ingelopen, wat spul bij elkaar geraapt en naar de kassa gelopen. Ik moest 310 euro over de balie smijten, maar toen kwam de juffvrouw achter de toonbank met het prachtige idee "If you pay cash, we can give it to you Tax free for 240". Naja dat laat je je als Nederlander geen twee keer zeggen, ik naar de pin gesprint, wat contanten uit de muur getrokken en terug naar de zaak gewandeld. Top dit. En daarbij mezelf maar afvragen hoe het toch kan dat Griekenland failliet is, maarja... das weer een ander verhaal.

Top, nieuw setje gescoord, helemaal het mannetje natuurlijk, funkyfressshhh. En we besloten een biertje te drinken aan de zee. *Ping* Message from James. "You wassup mate, where ya at, I'm close to Thessaloniki, are you in town?". Yeaaaa, my man James. De eerste gozer waarmee ik samen heb gefietst, die ook een mooie afstand wil afleggen. "Ofcourse man, we are at the Alexander Statue, come over. I'll get you a beer!". Een half uurtje later kwam hij aangefietst, we hebben verhalen uitgewisseld met elkaar over de routes. In Wenen hadden we afscheid genomen van elkaar, hij ging naar onder, en ik fietste nog een stukkie door naar Bratislava voordat ik naar beneden afzakte. Hij had sneeuw gehad, ijskoude temperaturen, en ik louter wat druppels. Hij zei dat hij amper kon genieten van de tocht omdat hij werd bevangen door de kou. Zuur.

Gezien de avond begon in te vallen besloten we James uit te nodigen in onze AirBnb, er was nog een bank vrij. We hebben pizza's in de oven gegooid, biertjes gedronken en een mooie avond gehad met elkaar. Mede omdat James vertelde dat hij de avond ervoor zijn tent had gesloopt. Naja... niet zelf, maar de storm. Hij vertelde dat hij op een berg stond met zijn tentje en dacht, wauwwww dit is een goede spot. Hij zette zijn stoel neer, trok een biertje open, en daar begon het. Keihard waaien, regen, en alles waar je geen trek in hebt. Hij dook in zijn tent, maar de wind brak een stok door. Hij heeft de hele nacht met een hand in de lucht zijn tentje vast moeten houden om te zorgen dat het zeil niet over hem heen viel en hij compleet zeikesnat regende. Leuke bijkomstigheid, ook nog even de bear-fear door het hoofdje heen. Want ja, je staat toch weer op een berg toppie. Voor James was Thessaloniki eveneens een tussenstation. Ook hij ging naar de outdoor zaak om te kijken of hij zijn tent kon fixen. Helaas is dit hem niet gelukt, wel heeft hij zijn tentje kunnen verkopen voor een paar schamele euro's en een nieuwe kunnen kopen. Eveneens TAX-free. Viva la Greece.

Weer wat uitgerust en opgeladen vertrokken we. Cansu is van plan richting Capadokya te gaan, waar ze het ambacht van pottenbakkerij wil leren. Ze heeft via WorkAway een plek gevonden bij een Nederlands stel die daar een pottenbakkerij heeft, in ruil voor kost en inwoning kan ze haar steentje bijdragen aan het onderhouden van het huis en de workshop die het stel daar heeft. Cansu wil daar eveneens in de leer gaan. En ik? Ik ben eveneens van plan naar Capadokya te gaan. Het is een hotspot voor elke bikepacker. Nou ja, niet alleen bikepacker, maar voor iedereen. Elke dag stijgen er meer dan 100 luchtballonnen op. Prachtig om te zien, als je met je tentje boven op de berg staat en alle balonnnen ziet opstijgen. Daarbij ben ik ook flink geinfluenced door alle andere bikepackers die ik volg via de gramzzz die daar ook zijn geweest. Het is een soort must om daar een foto / video van te hebben voor bikepackers. Dusja, deze zwakke ruggengraat kan niet achterblijven. Los van dat ik het ook gewoon graag wil zien ehhhh...

 Fototje van de innerwebz
 

Maaaaarjaaaaa. Ook langs wat fietsenmakers geweest, maar wederom niet de banden gevonden die ik zocht... Ik wil Marathon Schwalbe Plus Tour. Met deze kwaliteit weet je zeker dat je in ieder geval eventjes vooruit kunt. Ik besloot er gewoon maar weer wat lucht in te rammen en te mikken op de volgende grote stad... We verlieten Thessaloniki met een flinke klim. Na de klim was de weg prettig en konden we rustig verder kachelen. We vonden een prachtige spot in langs het water. Het was een soort paradijsje. Er waren ooievaars vlak naast onze tent die van het water genoten, het was compleet afgelegen en er was niemand. Perrrfect. De dag erna werd ik wakker met enorme koppijn plus het regende ook nog eens, prima recept om een dagje extra te pakken op deze spot. We hadden genoeg eten om de dag door te komen, en so we did.

We fietste verder, we hadden via Komoot gezien dat er heet water bronnen waren langs onze route. We besloten hier opaf te gaan, en dit was oprecht de beste keuze ever. Op een provinciale weg een gekke wildbegroeide zijstraat in cruizen en aan het eind van deze straat was een soort van verlaten vakantie park. Heel veel verlaten panden. Deze plek bleek bij uitstek een hotspot te zijn voor touristen en locals. Door de heetwater bronnen was dit de place to be. We liepen met onze fiets in de hand over het terrein heen, wat overigens op een soort bos leek. Overal waren mensen aan het kamperen en aan het genieten van de warmwater bronnen. Een soort semi gedoogde kampeerplek. Fantastisch. We gooide onze tent op, stookte een vuurtje en aten wat. De dag erna zijn we de bronnen ingedoken en hebben heerlijk een uurtje gebadderd in het water. Goddelijk!

De dag erna vertrokken we weer nadat ik natuurlijk weer wat lucht in m'n banden had moeten gooien. Het begon me langzamerhand wel wat te frustreren. Op elke weg was ik bang dat m'n band sneller leeg zou geraken. En dat gebeurde ook. We hadden wederom een niet zo aantrekkelijk fietspad getroffen. (De 27KM vanaf de warmwater bronnen naar het strand) Ik was er oprecht aardig klaar mee... Inmiddels hadden we de zee in Griekenland weer bereikt en ik besloot een laatste binnenband erin te gooien en te kijken hoe ver deze het trok. Het was een hete dag en ik wou graag een duik nemen in de zee, omdat ik dacht dat ik die voorlopig niet meer ging zien met Turkijke > Iran etc in mijn planning. We namen een duik in de zee, en toen we ons weer klaarmaakte voor vertrek zag ik dat mijn band nu helemaal plat stond. Prrrttttttt... Ik keek, de dichtsbijzijnde fietsenmaker was 17KM verder... dit zou een stuk lopen zijn met een zware fiets. Eveneens was het zaterdag avond, wat betekende dat zondag alles dicht zou zijn en ik maandag pas ergens terrecht kon. Vloeken, schelden en tieren... Cansu besloot boodschappen te doen, en ik maakte mijzelf maar weer eens op voor het omtillen van mijn fiets en het nogmaals nalopen.

Ik heb mijn wiel in het water gehouden en alles goed nagekeken. Eindelijkkkkk... na een half uur goed inspecteren vond ik een super klein ijzeren stukkie in mijn buitenband. Deze eruit gehaald en alles weer gefixt en op de fiets gezet. Het was inmidels avond geworden en we besloten op het strand te kamperen... Het was in een vrij druk gebied, en wildkamperen is niet toegstaan in Griekenland, maar we namen de gok. En alles verliep prrrrrima!

In een stadje iets verder zat een fietsenmaker en we besloten daar een booking.commetje te regelen. De volgende ochtend fietste ik naar de fietsenmaker. 7KM van het stekkie af, maar met 300 hoogte meters heen en 300 terug. Ff klimmen dus. Eenmaal aangekomen bij deze fietsenwinkel weeeerrrrrrr teleurgesteld. Onze man had eveneens geen banden in mijn maat, maaaatttt... Wel heeft hij mijn wiel nagekeken en een kleine slag eruit gehaald. Even goed wat lucht erin gegooid en dit gaf me vertrouwen. Hij gaf mij zijn visitekaartje en vertelde dat een stad ongeveer 100km verderop een zuster bedrijf van hem zat, die sowieso mijn band had. Hij belde deze zaak en liet het bandje bestellen. Maarja... geen Marathon Schwalbe, een soort AliExpress versie weejewel... Maarja, vriendelijk het kaartje aangenomen en bedankt voor het regelen.

De stad waar de fietsenmaker zat, Alexandropolous, zou de fietsenmaker zitten. Om er zeker van te zijn heb ik wat gegoogled en wat andere fietsenmakers als BackUp gevonden. Eentje had instagram en besloot een berichtje te sturen of ze de Marathon Schwalbe hadden in mijn maat. En jawellll, deze hadden ze. Pohhhhhwwww, happy happpyyyyyy. Ondertussen waren wij deze 17KM even op een bankje neergestreken voor een korte pauze, want ja 17KM is wel een big thing natuurlijk, en wie troffen wij weer? Jawellll... James kwam weer langs. We ouwehoerde wat samen en fietste verder. Iets later sloot Nils aan, eveneens een Duitser (tsja... wat moet ik er meer over zeggen. Nederland noemt zichzelf fietsland maar ik tref louter Duitsers). Enfin Wij die kant op fietsen, kwam er mooi optijd aan. Het probleem voorgelegd en deze goos, pohhhhwww zoooo blij met hem. Heb gelijk beide buitenbanden laten vervangen, beide binnenbanden er nieuw in gezet. (Even alle frustratie eruit laten repareren weejwel). Daarbij ook maar een standaard aangeschaft. Dit is wel handig wanneer je op een plek bent en moet zoeken naar een kampeer spotje. Zo hoef je niet altijd je fiets tegen een muurtje / boompje aan te zetten, wat je niet overal kunt vinden. En daarbij ook een voorlicht en achterlicht gefixt. Wantja... dit had ik niet... "Fix je licht voor Politie, voor en achter... - Rico, Opgezwolle - Hoedenplank" - Iets te serieus genomen. Maar eigen veiligheid is ook wel fijn. 

De beste man fixte alles onderwijl wij rustig een pizza'tje konden eten. Eindstand ook weer een kleine korting kunnen krijgen omdat hij de taal van het hoofdrekenen niet helemaal goed verstond. En eindelijk met een gerust hart vertrokken. Wauuwwww, alles gefixt, eindelijk goed kooksetje, eindelijk mn fiets weer tiptop. Heeeerlijkkkkkk... Ready for whateverrrr!!!! Al met al een dure week met overnachtigen, fietsenmakers, nieuwe gear en weinig kilometers, maar alles meer dan waard, hoop ik dan, inshallah!

We fietste door naar een strand, iets achter Alexandropoules en gooide onze tent op. Beetje gek strandje was dit. Erg smerig, zat een lokaal gypsy kampie om de hoek, stond een klein kerkje en liepen aardig wat wilde honden... Maar we waren op, het was donker en we wouden graag slapen.

Klaar voor de volgende dag, waar we richting de grens naar Turkije zouden gaan! Wederom heb ik weer het idee dat ik wat dagen en weken door elkaar haal, maarja, dat is dan maar zo jatoch niettan.

Ik wil jullie nogmaals bedanken voor het lezen en alle interactie, ik vind het enorm tof om te horen dat jullie mee genieten. Schroom niet om wat van je te laten horen als je het gelzen hebt, iets wilt zeggen / vragen of wat dan ook maar!

Cheeeersssss!!!